เรือนที่ 4 หรือที่เรียกกันว่า “เรือนแห่งบ้าน” เป็นสถานที่ที่เรานึกถึงเมื่อพูดถึงการวางรากฐาน การสร้างบ้านเปรียบเสมือนการปลูกต้นไม้ที่หยั่งรากลึกลงในผืนดิน ซึ่งในวันหนึ่งเราก็จะกลับสู่ผืนดินนี้อีกครั้ง นอกจากนี้นั้นไม่ได้กล่าวถึงเพียงแค่เรื่องของบ้าน แต่เรือนที่ 4 ยังแสดงถึงการเดินทางที่ครบรอบสมบูรณ์ รวมถึงช่วงบั้นปลายของชีวิต การสิ้นสุด และที่พำนักสุดท้ายของเราอีกด้วย

ถึงแม้เรือนนี้จะพูดถึงเรื่องของการสิ้นสุด แต่จุดสำคัญของเรือนที่ 4 นั้นคือแนวคิดของ “บ้าน” การวางรากฐานให้มั่นคงไม่เพียงแค่เป็นการสร้างบ้านภายนอก (บ้านที่เรามองเห็นด้วยตาเปล่า) แต่ยังเป็นการสร้างบ้านให้กับตัวตนภายในของเรา ถ้าเรานึกไปถึง การพูดว่า “ฉันถึงบ้านแล้ว” ซึ่งเป็นคำที่ฟังดูสงบสุขในทุกๆครั้ง เพราะเมื่อเรากลับมาบ้าน เหมือนกับว่าเราได้กลับมาหาสิ่งที่เป็นศูนย์กลางของตัวเรา เชื่อมโยงกับผืนดินและธรรมชาตินั้นๆอย่างกลมกลืน ซึ่งถ้าหากมองดีๆแล้ว เราไม่เพียงแค่มองหาบ้านในทางกายภาพ แต่ยังมองหาบ้านในทางจิตใจและอารมณ์อีกด้วย บ้านจึงกลายเป็นสถานที่พบปะ เป็นที่หลบภัย เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับเราและคนที่เรารัก

ในบ้านของเรา เราได้รวมตัวตนของเรากับทุกสิ่งที่หล่อหลอมมา ทำให้เรากลายเป็นอย่างที่เราเป็นในวันนี้ เราสร้างพื้นที่ที่ทำให้เรารู้สึกสบายใจและได้รับการดูแล พร้อมทั้งปกป้องคนที่เรารัก ดังนั้นเรื่องราวของครอบครัว ขนบธรรมเนียมประเพณี ประวัติศาสตร์ วิถีชีวิต รวมถึงเรื่องรากเหง้าบรรพบุรุษและมรดกทางวัฒนธรรม ทุกสิ่งเหล่านี้ถูกนำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ที่ถูกรวมเอาไว้ในเรือนที่ 4 รวมถึงเรื่องรากเหง้าบรรพบุรุษและมรดกทางวัฒนธรรม ทุกสิ่งเหล่านี้ถูกนำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในบ้านของเรา

นอกจากข้อมูลที่กล่าวมาแล้ว ยังมีมุมมองเพิ่มเติมอีก นั่นคือ ผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการสร้างบ้านให้กับเราก็คือ พ่อและแม่ เพราะพวกเขาเป็นผู้ที่ดูแลและหล่อหลอมตัวตนของเรามาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเรือนที่ 4 จึงมักถูกเรียกว่า “เรือนแห่งแม่” หรือ “เรือนแห่งผู้ดูแล”

ถ้ามองในมุมมองที่จับต้องได้ เรือนที่ 4 นั้น ยังครอบคลุมถึงสิ่งปลูกสร้าง (บ้าน) และอสังหาริมทรัพย์อีกด้วย รวมๆแล้ว  เรือนนี้เป็นสัญลักษณ์ของครอบครัว ประวัติศาสตร์ และประเพณี ซึ่งทั้งหมดนี้มีบทบาทสำคัญในการช่วยให้เรากลายเป็นตัวเรา และมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะด้วย